De conducteurs... cultureel probleem in Budapest

(Om een kort verhaal lang te maken, hier mijn beleving van afgelopen zondag middag. Cultuurschok??? mwah, uiteindelijk vooral heel grappig)

Dus..... afgelopen zondag was een mooie dag en hadden we het plan om te gaan shoppen in Arena Plaza. Zo gezegd, wij met goeie moed richting de metro in Blaha. Bij de ingang van de metro wordt je altijd gecontroleerd... kaartje laten zien... niks aan het handje. Dus wij stappen nog steeds even happy de metro in en het volgende station er weer uit. Wij nietsvermoedend, onschuldig, van geen kwaad bewust, nog steeds overtuigd van de vriendelijkheid van Hongaren de roltrap op, waar bovenaan een groep van maar liefst 5 conducteurs, uiteraard in uniform, op een mooie zondag middag ons op stonden te wachten. Célia liep voorop en werd gecontroleerd door een jonge vrouw (later bleek haar naam conducteur 352…..!!!!???? :S). Haar kaartje werd goedgekeurd en ze liep door. Vaida en ik liepen iets achter haar en werden gecontroleerd door een man. Hij wilde onze kaartjes beter zien, pakte ze aan, keek er naar, zei iets in het Hongaars en kwam tot de ontdekking dat wij dat niet spreken…………. Dus, verder in het enigszins gebrekkig engels. Hij wilde ons ID transport pas zien.

Nu is het zo dat je in Budapest voor het transport dag-, week- en maandkaarten kunt kopen, net als vroeger in Nl. Voor de weekkaarten weet ik niet, maar in elk geval voor de maandkaarten moet je een pasje met foto hebben met een ID nummer (ook… net als vroeger in Nl, voor de ‘briljante’ uitvinding van de OV-chip). Tamas, de persoon van Egyesek die voor ik hier kwam alles heeft geregeld, had mij gevraagd een pasfoto mee te nemen, zodat hij bij aankomst meteen zo’n pasje kon regelen. Toen hij dat op het vliegveld wilde doen, bleken daar andere maandkaarten te zijn waarbij je zo’n pasje NIET nodig hebt…. Wellicht wordt het een beetje verwarrend nu… maar in elk geval, ik was op de hoogte van het bestaan van foto ID pasjes die je normaal nodig hebt, maar in dit geval dus niet, dus had ik een kaartje waar gewoon info en het bedrag voor de maand op staan.

Terug naar zondag… De man wilde van ons het ID pasje zien, maar die hadden we niet. Uitgelegd dat deze kaartjes op het vliegveld gekocht waren, daar aangegeven was dat de pasjes niet nodig waren en we lieten onze paspoorten zien. Na een paar minuten riep hij zijn andere collega erbij, die beter Engels sprak, de befaamde conductrice 352. Ook kwam Célia teruggelopen om te laten zien dat zij hetzelfde kaartje had wat zojuist door wederom de befaamde conductrice 352 was goedgekeurd. Toen begon de echte discussie…. :S…. argumenten over dat het net wel goed was werden weggewuifd, ze sprak over dat dit HAAR BAAN is (ofwel dat ze het beter weet) over de Hongaarse wet en weet ik allemaal meer. Aan het begin van een zin van mijn (of onze) kant begon ze al meteen met haar hoofd te schudden en ze wilde ons een boete geven van 6000 HUF per persoon (ruim 20 euro!!! Wat hier nog veeeeel meer geld is dan in NL) en dit terwijl een maandkaart 9800 HUF is (bijna 35 euro) die we gewoon betaald hadden!! We waren niet aan het zwart rijden maar hadden alleen geen foto bij ons pasje. Nou ik had al meteen zoiets je kunt zeggen wat je wilt, maar dat geld ga ik niet betalen, want ik weet dat mijn ticket ok is… ongeacht haar baan of de mysterieuze Hongaarse wet. Ik was heel rustig en desnoods bereid om een uur daar te blijven zitten tot het opgelost was of iemand (van Egyesek) ons kwam helpen…. In dergelijk geval komt ineens mijn vastberadenheid sterk om de hoek zetten… :P Hoewel het nu al een lang verhaal begint te worden stonden we daar tussen de 5 of 10 minuten. Omdat het al vrij direct duidelijk was dat mevrouw 352 blijkbaar een slechte dag had dacht ik, laat ik eens gaan bellen. Na 2 pogingen had ik Krisztina (zeg maar oprichter en hoofdtrainer van Egyesek) aan de telefoon en heel kort het probleem uitgelegd. Zij mij teruggebeld en aan de telefoon met conductrice 352. Dat gesprek duurde ongeveer 10 minuten en van een kleine afstand het Hongaars aanhoren klonk het niet goed. De conductrice ging steeds harder en geïrriteerder praten en gaf uiteindelijk met wilde gebaren (interpretatie: met dit mens valt niet te praten, los jij het maar op..) de telefoon aan de man (haar baas geloof ik). Ze maakte nog wat opmerkingen tegen haar collega’s met verheven stem, keek ons niet aan en bleef ver uit de buurt. Tijdens dit gesprek zagen we nog mensen passeren die niet gecontroleerd werden of met precies dezelfde kaartjes als ons doorliepen, maar dit was natuurlijk niet waar. De man, was veel kalmer en na 5 minuten kwam hij naar ons toe. Hij gaf mij de telefoon en Vaida haar paspoort terug en liep weg. De kans om vriendelijk te lachen en bedankt te zeggen kregen we eigenlijk niet, dus liepen we maar aan… Wij opgelucht, beetje giebelig en lachen door de hele gebeurtenis en omdat het goed was afgelopen, met een klein half uur vertraging onze reis vervolgd richting het winkelcentrum. We hebben lekker rondgeneusd daar en uiteindelijk werd het wel heel druk, dus boodschapje gedaan en naar buiten, richting huis. Ondanks de goede afloop van de situatie hadden we toch maar besloten om voor de veiligheid terug te lopen naar huis (was maar 20 min ofzo). Onze zondag was geslaagd en ingevuld met een mooi verhaal!!! :D

Maandag vertelde Krisztina dat er
met de conductrice moeilijk te praten viel, ze bleef met dezelfde dingen terugkomen, wilde niet luisteren, raakte alleen maar meer opgewonden en noemde niet eens haar naam, maar bleef bij conductrice 352…. Weird… achteraf best lachwekkend… met de man kon ze in een redelijk gesprek tot een overeenkomst komen, we waren geen zwartrijders, deze kaart was wel goed en (om dan toch ook wat toe te geven) zouden we maandag meteen zo’n kaartje gaan regelen.. kost weinig geld en moeite). Dus DANKU Krisztina.. onze reddende engel in een penibele situatie.

Maar goed, blijkbaar is heel erg
veel voorkomend hier in Budapest. Krisztina noemde het een cultuur probleem en de andere Hongaren die ik er tot nu toe over gesproken heb herkennen het allemaal en smullen van het verhaal. Iedereen heeft dus een hekel aan conducteurs en zegt dat ze zowel tegen Hongaren als buitenlanders vaak gewoon opzoek zijn naar eventuele fouten, zelfs als je een volledig legaal vervoersbewijs hebt. Vooral Tamas vond het heel erg jammer dat hij er niet bij was… had ie zijn telefoon maar op moeten nemen dan was het zijn ‘spelletje’ geweest. En ach, dat brengt een beetje balans in de wereld tegenover de rest van de Hongaren die allemaal zo vriendelijk zijn!!!!!