Ontdek je plekje!!!

Daar zijn we weer!!!! Ik zei toch tot SNEL!!! :P

Afgelopen weekend heb ik met een vriend de hogere landen van Hongarije verkend. Ik wist niet waar we heen gingen, had alleen het woord ‘grotten’ horen vallen. Dus vrijdag middag richting de bus. Ik was gewaarschuwd…. Een reis van 4,5 uur!! Dus niet teveel drinken van tevoren. In het uur voor vertrek braaf van de drank afgebleven en maar liefst 2 keer naar de wc! En natuurlijk, wat denk je, aangekomen op het busstation in Budapest… IK MOET PLASSEN!!!! Zucht… maar goed…. details… De reis was lang, maar verliep zonder problemen, de bus was comfortabel en ik had goed gezelschap. Hmmm gaan we nu noord, zuid, oost of west??? Antwoord een grijns en stilte… OK! Ik hou van verassingen, vooral omdat een gedeelte van mij altijd zo graag wil weten wat er gaat gebeuren en ik hou wel van uitdagen en een beetje plagen, geen uitzondering voor mezelf :)
Om een uur of 8 mochten we de bus uit. Een mini mini dorpje, Aarle-Rixtel zou zich er superieur bij voelen, sneeuw tot aan je enkels en KOUD!!!! Links en recht zag ik huizen en licht… wij gingen oversteken en rechtdoor… OK, hihi, tis daar donker en ik kan niet verder de straat in kijken dan pak m beet 20 meter… Waar gaan we HEEEEEN?!?!?!?! Na een paar minuten lopen met het muzikale geluid van krakende sneeuw onder je voeten, ging en een weg met een bochtje omhoog naar links. En daar zagen we een groter verlicht gebouw wat een hotel bleek te zijn..pfieuw… geen tentje of houten hutje met een stapeltje hout voor de deur. Nou moet ik bekennen dat ik vanaf het begin veel vertrouwen had in mijn gezelschap hoor, dus geen nachtmerries of doodsangsten. In het hotel eerst de koffers naar de kamer en daarna een maaltijd in het restaurant. Op suggestie Hongaarse culinariteit uitgeprobeerd wat goed beviel. Het was erg rustig in het hotel, tijd van het jaar, en de mensen waren vriendelijk en spraakzaam!! 95% Hongaars, maar gelukkig was ik er niet alleen en werd er goed voor me gezorgd. Na het eten een potje gepooled, verloren, maar mannen kunnen slechter tegen hun verlies… ;) hehehehe

De volgende ochtend redelijk op tijd op, ontbijt, warm aangekleed met veel laagjes en op zoek naar avontuur. Op slechts 10 minuten lopen was de tourist office en hebben we info ingewonnen over onze mogelijkheden. Buitengekomen overleggen… uur wachten voor deze toer van een uur, is ook nog een andere… bla bla bla. Toen kwam er een groepje van 4 medicijn studenten uit Debrecen (afkomst Polen, Roemenie en U.K.) die ons engels hoorden praten. Hi! Hi! Ik ben die… ik ben dat.. chat.. chat… bla bla.. gezellig gezellig. Balint met hun mee naar binnen, toch handig een Hongaar bij de hand te hebben :P en uiteindelijk met zijn allen besloten om samen eerst de toer van 1 uur en daarna die van 2 uur iets verderop te doen. Nu zul je denken, ja al dat geklets over een tripje, verassing, toer dit, toer dat maar WAAR ZIT JE NU ??? Voor de oplettende lezers onder jullie, de hint aan het begin was ‘grotten’. We waren in Aggtelek, een heel klein dorpje tegen de Slowaakse grens, in het Noordoosten van Hongarije. Het Aggtelek National Park staat op de World Heritage List en je vindt er enorme lange, diepe grotten. De grootste is ong. 25 km. lang!!! 800.000 jaar geleden was er een enorme ondergrondse rivier, waar nu nog zo’n 5-10 cm van over is, tot 75 cm in april in een nat jaar. In de buurt van de ingang hingen hele schattige, kleine, slapende vleermuizen aan het plafond en hier en daar was het oppassen dat je er niet tegenaan liep. Er werd verteld dat ze bij het openen van de grot in de vorige eeuw, 13 skeletten van grotbewoners hadden gevonden van naar schatting 3000 jaar oud, samen met wat potten en dergelijke voorwerpen. In zijn geheel waren de toers erg leuk, enorm om te zien en gezellig met onze nieuwe vrienden :) Stalagmieten en stalactieten, van enkele centimeters tot 10-20 meter hoog en een paar meter dik, druppeltje voor druppeltje opgebouwd!! Waar de 2 elkaar raken vormen ze een druipsteenkolom en een enkele van die enorme kolossen waren afgebroken en omgevallen door aardbevinkjes en de kracht van het water. Erg indrukwekkend!!! Leuk vermaak in zo’n omgeving is inbeelden en vertellen wat al die ‘beelden’ voorstellen. Mensen, dieren, ongedefinieerde voorwerpen of hele steden. Het leek op was van gesmolten kaarsen, maar stiekem aanraken met mijn kleine ondeugende vingertjes leerde mij het tegendeel. Kei hard!! Nogmaals.. erg indrukwekkend om te bedenken hoe oud het allemaal is, hoe het ontstaan is en onmogelijk te bedenken hoe veel tijd dat wel niet kost!! Een moment van sterke gedachtenis aan mijn lieve papa en mama was toen we in een enorme ruimte stonden die in het midden was omgetoverd tot een concertzaal. Een klein voorproefje van de geluidsinstallatie, geweldige akoestiek en adembenemende lichtshow. Puur genieten!!! Onder onze nieuwe vrienden bevond zich een redelijk professioneel bepakte amateur fotograaf, dus ik ben de competitie niet aangegaan. Ik heb nog geen foto’s doorgekregen van hem, maar zal ze uploaden zodra ik ze heb. Desondanks volgens de wijze woorden van mijn mama, foto’s geven een indruk, maar zijn nooit zo indrukwekkend als wanneer je het met je eigen ogen ziet en de sfeer kan proeven.

Zaterdag terug in het hotel weer lekker gegeten, een siësta gehouden, weer gegeten en ons naar beneden begeven voor wat entertainment, poolen. Eerste potje, te goed begonnen… tweede potje, tsja…. derde potje, mijn register ‘liederen uit mijn jeugd’ opengetrokken met de vraag ‘hoe lang zal het duren voordat hij het irritant gaat vinden??’… mocht ook niet baten. Nou vierde potje dan… die zwarte bal moet er als LAATSTE in…. Ok… héé!! Een bowling baan!! Wanna play? Heel dik gewonnen :P Joepie!!

Zondag ochtend zijn we nog 2 uur gaan wandelen in het zonnetje, ditmaal OVER de grot. Bovenop een mooi uitzicht op het witte landschap. Banjeren over de keien, sneeuw en hier en daar een beetje blub. Mijn arme kuiten waren nog niet helemaal bijgekomen van de vorige dag omhoog, omlaag, trappen, nog meer trappen enz, maar ze hebben geen kik gegeven en het goed volgehouden.
Om 2 uur richting de bus, terug naar Budapest. Een ritje wat enigszins spannend begon… moet je je voorstellen, een grote reisbus, kleine weggetjes slingerend door het landschap en de bergen en een zeer ervaren chauffeur die de weg blijkbaar kent als zijn broekzak en gesteld is op een aardig tempo. DUTJE DAN MAAR!!!! Hehe. Uiteindelijk zijn we gezond en veilig weer thuis aangekomen en heb ik een erg leuk en mooi weekend gehad. Een stukje van het land gezien wat je niet zomaar overal kunt vinden!!

xxx