Aan mijn trouwe luisteraars ;)

Na het meermalig vriendelijk doch dringend verzoeken van een van mijn lieve trouwe lezers, nu toch de inspiratie gevonden tot een nieuw verhaaltje.

Januari, een bewogen maand.... van bijna stilstaan aan het begin, bevind ik me mezelf nu ineens heel rap in februari. Eerst natuurlijk kerst thuis, gezellig met vrienden en familie en ook emotioneel maar dankbaar voor mijn 2 laatste bezoeken aan oma. Veel rondgetrokken dus door ons landje en hier en daar een poging tot uitgaan (Iemand bekend met Palladio??? Niet, goed houden zo :D ) Gordijnen genaaid (of dat was de intentie…. Dankje mam!) kaas ingeslagen (en de helft bij pa en ma thuis in de koelkast laten liggen…hmmmm…) en bepakt met een zak groene erwten op 30 december weer terug naar Budapest voor ons Nieuwjaars feest. Ehm.... ja, hoe gek kun je zijn om groene erwten mee te nemen??? Nou valt best mee hoor. Het thema voor ons feest was intercultureel en ik wilde de internationals laten proeven wat echte Nederlandse snert is!!!!! Bovendien zaten er ook soda en een paar poetsdoekjes in mijn koffertje…. Tijd voor een psycholoog??? Niet nodig!!! Guess what…. :P

Het feest was enerzijds erg gezellig, anderzijds op momenten ook een beetje verdrietig, met om 12 uur mijn gedachte “dit is het eerste jaar zonder oma” en vredig “hopelijk heeft ze nu rust, een goed begin voor haar”.

De eerste week van januari hadden we geen school en weinig andere afspraken. We hebben 2 nieuwe EVSers mogen ontvangen in die week, Pedro uit Portugal en Imanol uit Spanje (of zoals hij het zelf zegt, Afrika but enough to the left, overseas…… een kanarie :P ) De eerste twee weken hebben de heren bij ons gebivakkeerd, wat overigens vooraf nogal wat voeten in aarde had en stress opleverde, maar die negativiteit had niks met de jongens te maken en zal ik jullie besparen. Einde van de eerste week weer terug naar Nederland voor de begrafenis van oma, blij dat ik geweest ben!! om alle redenen die er zijn!!!
Toen zaterdag 7 januari weer terug naar Budapest….. pfffff…. Ja inderdaad!! Inmiddels was ik al bijna 3,5 week uit de running en ook die week had mijn agenda weinig voor me in petto. (Waar ik en mijn agenda vervolgens een ernstig gesprek over hebben gehad). Maar ik denk alles bij elkaar een beetje te lang, te veel dingen aan mijn hoofd en tegelijkertijd ad ik te weinig dingen gaande hier. In twee weken tijd 5 afspraken met de klusjesman, is handyman, werd candyman, die van al die keren slechts eenmaal kwam opdagen, niks gefikst heeft, alleen de stop van ons wastafeltje als souvenir heeft beschouwd en zijn gezicht waarschijnlijk daarna niet meer durfde te tonen. Ook op school liep het niet helemaal soepel, op komen dagen met zijn allen en dan geen studenten…. Of op komen dagen en dan een verrast gezicht van de docent ‘moest ik jullie verwachten vandaag??’ HMMMMMMMMM!!!!!

De ommekeer!!!! Kwam ergens een week of anderhalf / twee geleden. De engelse lessen kregen meer vorm, op de ene school doen we één-op-één gesprekjes van 20 minuten met de studenten, om ze meer comfortabel te maken met simpelweg praten in engels. Op de andere school hebben we nu ook een concrete taak: (gedeeltes van) een proef mondeling engels examen afnemen, ook één-op-één. Daarmee heb ik het gevoel dat ik echt iets nuttigs aan het doen ben, het doel is duidelijk en concreet en dat motiveert :D :D !!! Daarnaast ben ik weer druk bezig met mijn workshops en heb ik nu ook een aantal keer de tweede workshop gegeven. Het is erg leuk en interessant, zien hoe het effect en de interactie zoveel kan verschillen van groep tot groep en soms ook enorm uitputtend, omdat ik terwijl ik daar sta continu aan het bedenken ben wat ik aan het doen ben, hoe ik dat wil doen, of het goed gaat, hoe ik terplekke mijn wrokshop kan aanpassen en te proberen de kids te boeien, bij de les te houden en misschien zelfs te inspireren. Een zeer interessante en leerzame ‘rollercoaster’ van een ervaring!! Ook zijn we begonnen met het plannen van toekomstige projecten, training die gegeven worden door Egyesek (staat los van de scholen) en waarbij wij gaan assisteren. Verder zijn er nog een hoop kleine dingen, beslissingen te nemen, praktische taken, meetings, en dag-evenementen die planning en allerlei voorbereidingen vergen. Oftewel ik heb het druk!! (lees, volgens mijn eigen statement in een vorig verslag: ik DENK vooral dat ik het druk heb, want daar zijn wij Nederlanders zo dol op!! :P )

Conclusie… mijn vel voelt weer beter aan, mijn uitzicht is zonnig, ondanks de gepaste temperaturen voor de tijd van het jaar en het gemis van nog steeds die ene handschoen….snik… en mijn motivatie is UP!!! Achter de oogkleppen is het leven vol van interessante mensen en mogelijkheden… Just hop on the train whenever you are ready!!!

Tot SNEL!!!!!

xx